افترای جنون به انبیا (قرآن)نسبتهای ناروا و اتهام زدن یکی از ابزار مقابله مشرکان با انبیای الهی بود، و به این خاطر به انبیای الهی افتراء می‌زدند. ۱ - افترا به انبیااقوام کافر انبیای الهی را به جنون تهمت می‌زدند. کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحر او مجنون. «این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه.» ۱.۱ - تهمت به انبیامطلب از این قرار است که قبل از این قوم هم هیچ رسولی به سوی مردم نیامد، مگر آنکه یا گفتند ساحر است، و یا گفتند مجنون است. و بنا بر این، کلمه "کذلک" نظیر خلاصه گیری از مطالب قبل است که گفتیم معاد را انکار می کردند، و با رسالت رسولان با سخنانی مختلف مقابله می نمودند. ۱.۲ - تهمت به جنوندر آیه ۳۹ همین سوره خواندیم که فرعون در برابر دعوت موسی ع به سوی خداوند یکتا و ترک ظلم و بیدادگری، موسی را متهم ساخت که او "ساحر" یا "مجنون" است، این نسبت که از سوی مشرکان به پیامبر اسلام ص نیز داده می شد برای مؤمنان اندک نخستین، بسیار گران بود، و روح پاک پیامبر ص را آزرده می ساخت. آیات مورد بحث برای دلداری پیامبر ص و مؤمنان می گوید: تنها تو نیستی که هدف این تیرهای زهرآگین تهمت قرار گرفته ای" اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشده مگر اینکه گفتند: او ساحر یا دیوانه است" (کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحر او مجنون). آنها را "ساحر" می خواندند زیرا در برابر معجزات چشمگیرشان پاسخی منطقی نداشتند، و "مجنون" خطاب می کردند چرا که همرنگ محیط نبودند و در برابر امتیازات مادی سر تسلیم فرود نمی آوردند. بنا بر این نگران نباش و غم و اندوه به خود راه مده، و بر استقامت و پایداری و صبر و شکیبایی خود بیفزا که این گونه گفته ها و نسبتهای بی اساس همیشه در برابر مردان حق بوده است. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۶۰، برگرفته از مقاله «افترای جنون به انبیا». |